Het hekje dus: 

Dit laatste stukje ontbrak nog, dus heb ik dat als afkickwandeling gelopen op de verjaardag van Lotte! En ik kwam dus ook langs het hekje, waar in maart de tekening van Lotte hing, die ik de hele reis meegenomen heb en die mij af en toe net dat zetje gaf dat ik nodig had! 

Laatste maaltje in Zurich en een geweldig welkom in Utrech! 

Zurich en een boottochtje: 

Vanmorgen bij het opstaan hetzelfde als gisteren: sprookjesachtige witte slierten tussen de bergen en soms alles helemaal wit: mist en laaghangende bewolking. Ik heb inmiddels mijn uitgeprinte ticket, mijn rugzak is ingepakt en het is absoluut geen weer om nog een wandeling te maken. Na het ontbijt besluit ik dus maar vast te beginnen aan die lange terugreis. In de postauto van 10.35 heb ik gezelschap van mijn tafelgenoten bij hotel Gurgaletsch en dat maakt het tot een gezellig ritje. Chur is , net als Tschiertschen , vrij koud, dus ook in Chur blijf ik niet lang. Om 12.15 neem ik de trein naar Zurich en daar is het ineens weer warm en zonnig! Mijn rugzak voor 6 SF in een bagagekluis gedropt en even die gezellige stad in, als je tenminste de dure brede straten links ( of eigenlijk rechts) laat liggen en de kleine straatjes en pleintjes op zoekt. Ook nog een boottochtje gemaakt op de Zurcher See en een flammkuche met witbier genomen als afsluiting. Ik realiseer me dan dat er echt een einde is gekomen aan een geweldige reis, een unieke belevenis en dat maakt een beetje droevig. Maar tegelijkertijd voel ik ook heel duidelijk: Ik wil naar huis . En dan is daar eindelijk die City Night Line, met aanmerkelijk minder comfort als 10 jaar geleden ( toen maakte de wagenbegeleider nog je bed op, echt waar! En zat ontbijt bij de prijs inbegrepen en werd je ’s morgens nog gebracht ook !) maar net zo gezellig. Erg weinig geslapen, veel gelachen met mijn cabine-genoten, een Zwitserse studente , een Amerikaanse jongeman uit California en een Hollandse kapitein , die een fles wijn meegenomen had voor de reis. Bij het naderen van Utrecht werd ik wel een beetje zenuwachtig, zo raar ook om weer in Nederland te zijn! En waar ik stiekum op hoopte bleek werkelijkheid: bij het binnenrijden van Utrecht getoeter en spandoeken! Zo heerlijk om iedereen weer te zien en te knuffelen! Hier en daar werden traantjes gelaten, het was een heerlijk hartverwarmend welkom voor mij na al die weken! Samen een kopje koffie gedronken en toen op de bus naar Wijk bij Duurstede. Na 12 weken weer thuis met witbier als welkom op tafel!

Inner en Usser Praden en Tschiertschen: 

Vanmorgen ging ik even informeren of mijn treinticket er wel was ( dat zou door de treinreiswinkel naar het hotel gestuurd worden) en waar ik al bang voor was: geen ticket. Ik heb het aan Tobias en Anna van het wandelhotel overgelaten om het te regelen en ben lekker een wandelingetje gaan maken , omdat het vanmiddag zou gaan regenen. De hele nacht had het geregend en vanmorgen zag ik helemaal niks uit mijn raam, alleen wolken met af en toe een stukje van de kerktoren. Via het natte bospad naar Inner Praden en naar Usser Praden, vol leuke houten chaletjes en terug via de gewone weg die heel langzaam van 1160 naar 1350 gaat. Ik ben net een diesel, dat gaat me goed af, in strak tempo lekker teruggelopen en m’n boterhammetje op het panoramaterras van het hotel opgegeten, nog in een lekker zonnetje. Er was nog geen nieuws over mijn ticket, dus heb ik een middagslaapje gedaan, de was en gedoucht en inmiddels was het hard gaan regenen. M’n administratie bijgewerkt en, afgezien van dit toetje in Tschiertschen  kom ik slechts 97.90 te kort volgens mijn budget voor deze reis en dat vind ik zelf toch tamelijk netjes! Terug in het hotel werd er net voor mij gebeld door de treinreiswinkel: er was iets fout gegaan met de interne communicatie ( zoiets dacht ik al ) maar ze sturen nu een E- ticket per email aan Tobias en de overige kaartjes( Tschiertschen- Chur en Chur- Zurich) kan ik dan later declareren. Zoals altijd lost het zich weer op. Morgenavond om 20.45 vertrek ik van Zurich en ’s morgens ben ik om 08.26 weer in Utrecht. En nog even en dan zie ik jullie allemaal weer en daar kijk ik heel erg naar uit!

Op de top van de Weisshorn: